ჩემი ჯოში

(პოსტი დაწერილია იმედგაცრუებისა და მოწყენილობის ჟამს :D)

არის ხოლმე ცხოვრებაში მომენტები, როცა გგონია, რომ ყველა და ყველაფერი შენს წინააღმდეგაა მიმართული. როცა უახლოესი ადამიანები იმედებს გიცრუებენ და ისე გექცევიან, როგორც შენ არ იმსახურებ შენი აზრით. გულს გტკენენ უაზროდ. თავს სრულ მარტოსულად გრძნობ . ასეთ დროს მე პირადად ჩემს მანუგეშებლად ერთი არსება მეგულება ხოლმე – ჩემი ჯოში. ვიცი, რომ რაც არ უნდა მოხდეს, რაც არ უნდა გულნატკენი და გაბრაზებული ვიყო, ჯოში ყოველთვის გვერდში დამიდგება. მოვა, შემომხედავს თავისი დიდრონი გასხივოსნებული თვალებით, მომისმენს დიდი ინტერესით რამდენი ხანიც იქნება საჭირო (თუნდაც მთელი ღამე), ყოველგვარი რეპლიკის გარეშე, ყველაფერში უხმოდ დამეთანხმება, მომიალერსებს, მერე თავს მომადებს ლოყაზე და ჩემთან ერთად ტკბილად დაიძინებს. მართალია, ცოტათი პედოფილია და ბისექსუალი, ასევე მაბრაზებს ხოლმე, როცა მაგიდაზე ადის, მაგრამ ჯოში მაინც ჩემი უსაყვარლესი კატაა. მიყვარხარ ჯოშ, ვაფასებ შენს ერთგულებას. ვიცი რომ შენც გიყვარვარ 🙂