სოციალური მედიის სიახლენი

გადავწყვიტე პოსტების ახალი სერია შემოგთავაზოთ: რაღაც პერიოდულობით ვწერო სოციალურ მედიაში მიმდინარე სიახლეების შესახებ. დღესდღეობით იმდენად ბევრი ცვლილება ხდება ყოველ წამს, რომ ოდნავ თვალი თუ მოხუჭე, გამოფხიზლებისას შესაძლოა სულ სხვა სამყაროში ამოყო თავი: იქმნება და ქრება სოციალური ქსელები, აპლიკაციები, არსებულს ემატება ახალ-ახალი ფუნქციები, ჩვენ კი ამის ბოლომდე გაანალიზებასაც ვერ ვახერხებთ. რთულია ფეხი აუწყო სოციალურ მედია-მარკეტინგში არსებულ ქაოტურ დინამიკას. იმედია, ამაში ჩემი პოსტები დაგეხმარებათ.

Facebook: ცოტა ხნის წინ ფეისბუქმა დაამატა ახალი ფუნქცია (ჯერჯერობით მარტო აშშ-ში) “snooze button”, რომელიც გაძლევს შესაძლებლობას დროებით და-unfollow-ო მეგობრები, გვერდები და ჯგუფები: ნიუსფიდში მათი სიახლეების გამოჩენა შეგიძლია შეზღუდო 24 საათით, ერთი კვირით ან 30 დღით.

ახლა კი ფეისბუქი მსგავს ფუნქციას ჯგუფების ადმინისტრატორებს სთავაზობს: ჯგუფის წევრისთვის დაკომენტარებისა და ჯგუფში დაპოსტვის შეზღუდვის შესაძლებლობას 24 საათამდე.

ის, რომ ფეიქსბუქი ცდილობს ყველა კუთხით გაუწიოს კონკურენცია სხვა სოციალურ ქსელებს, ახალი ამბავი არაა. სწორედ ამის ერთ-ერთი გამოვლენაა, რომ ამჟამად კომპანია ვირტუალური რეზიუმეს დამატების ფუნქციაზე მუშაობს – როგორიც აქვს, მაგალითად, Linkedin-ის მომხმარებელს. მართალია, ფეისბუქში აქამდეც არსებობდა სამუშაო გამოცდილების მითითების შესაძლებლობა, თუმცა, ახალი ფუნქციის საშუალებით მომხმარებელი სპეციფიკური კარიერული დეტალების დამატებას შეძლებს. გარდა ამისა, მომხმარებელს შეეძლება არჩევა ვის გაუზიაროს და ვისთვის გახადოს საკუთარი ვირტუალური რეზიუმე “ნახვადი” (visible).

ფეიქსბუქი სარეკლამო აუდიტორიებში ორ განსხვავებულ ჯგუფს ამატებს. ეს ჯგუფებია: Dwell Time და Link Sharing. Dwell Time გაძლევს შესაძლებლობას შენი რეკლამა ხელმისაწვდომი გახადო იმ მომხმარებლებისთვის, ვისაც უკვე დაუხარჯავს დრო შენი რეკლამის დათვალიერებაზე ფეისბუქსა თუ ინსტაგრამზე. Link Sharing-ის აუდიტორიის არჩევით კი ფოკუსირებას ახდენ მომხმარებელთა იმ ჯგუფზე, რომელმაც საკუთარ ფეიქბუქზე შენი კონტენტი გააზიარა. ორი ახალი აუდიტორიის ფუნქცია სამიზნე მომხმარებლის მოძებნასა და მასთან დაკავშირებას შეუწყობს ხელს.

Twitter: სულ მალე ტვიტერის “ტვიტების” შენახვის შესაძლებლობა მოგეცემათ სამომავლოდ წაკითხვისთვის (ფეისბუქის Save post-ის მსგავსი).

ტვიტერს ასევე დაემატა ახალი ფუნქცია Happening Now, რომლის მეშვეობითაც სხვადასხვა სფეროში (პირველ რიგში სპორტში) მიმდინარე მნიშვნელოვანი სიახლეების შესახებ დაწერილ ტვიტებს შეგიძლიათ ადევნოთ თვალი.

https://twitter.com/Twitter/status/917810576830611456

Snapchat: კომპანია TripAdvisor, Foursquare, Michelin და Goop-თან თანამშრომლობის შედეგად გვთავაზობს კონტექსტურ ქარდებს – ქარდები გვაძლევს შემდეგ ინფორმაციას ამა თუ იმ ადგილის შესახებ:

• მომხმარებელთა შეფასებები,
• მუშაობის საათები,
• საკონტაქტო ტელეფონი,
• ვებგვერდი,
• ამ ადგილზე გადაღებული სხვა მომხარებელთა “სნეპები” …

ამ ეტაპზე ფუნქცია ხელმისაწვდომია რამდენიმე ქვეყანაში.

Microsoft: კომპანიამ ე.წ. ვირტუალური ასისტენტი Cortana სკაიპთან დააინტეგრირა მომხმარებლისთვის ყოველდღიურ საუბრებში დახმარების გაწევის მიზნით, მაგალითად, როგორიცაა შეხსენების, პასუხის გაცემის (smart replies), ამინდის პროგნოზის და ა.შ. ფუქნციები.

ამ ეტაპზე ამ სიახლეებით შემოვიფარგლები. თქვენთვის სოციალური მედიის რომელი სიახლეა ყველაზე მნიშვნელოვანი ან სასიხარულო? გამიზიარეთ თქვენი მოსაზრებები კომენტარებში.

როგორ გავლენას ახდენს Facebook საოფისე სამსახურში დასაქმებულთა პროდუქტიულობაზე

სოციალური მედია ღრმად შემოიჭრა ჩვენს ცხოვრებაში – ყოველდღიურად ჩავკირკიტებთ მობილურებსა თუ პლანშეტებს, კომპიუტერებსა თუ სხვა მოწყობილობებს, ახალი ინფორმაციის გასაცნობად თუ გასავრცელებლად, ან უბრალოდ მეგობრებთან/ნაცნობებთან კომუნიკაციის დასამყარებლად. სოციალური მედიის არხებს შორის განსაკუთრებით პოპულარულია Facebook – ჩვენ არ ვეშვებით მას მაშინაც კი, როცა ყოველდღიური რუტინული პროცესებით ვართ დაკავებულები: ჭამისას, მგზავრობისას, მეგობართა გარემოცვაში ყოფნისას. უმეტესობა სამსახურშიც აქტიურად იყენებს Facebook-ს. ყოველი “ნოტიფიკაცია”, ახალი “ლაიქი” თუ კომენტარი ან უბრალოდ იმის ინტერესი, თუ რა ხდება ჩვენს “ნიუსფიდში”, მაშინაც კი, როცა სამსახურებრივი საქმით ვართ დაკავებულები, გვაიძულებს რაღაც პერიოდულობით მაინც თვალი შევავლოთ ამ სოციალურ ქსელს.

ჩნდება მრავალი კითხვა სოციალური ქსელის გამოყენებასთან დაკავშირებით, განსაკუთრებით, სხვადასხვა სამსახურის მენეჯერებსა თუ ადამიანური რესურსების მართვის ხელმძღვანელებს უწევთ შემდეგ საკითხებზე ჩამოყალიბება: რა გავლენას ახდენს სოციალური მედია ჩვენს სამუშაო პროცესსა და პროდუქტიულობაზე? არის თუ არა “ნიუსფიდის” “სქროლვა” უწყინარი მოვლენა, რომელიც დადებითად მოქმედებს დასაქმებული პერსონალის მოტივაციაზე თუ პირიქით, აცდენს მას და სხვა რამეზე გადააქვს ყურადღება, ამდენად ხელს უშლის საქმის შესრულებაში? უნდა მივცეთ თუ არა დასაქმებულებს უფლება გამოიყენოს Facebook სამუშაო პროცესის დროს?

პირველი ინტერნეტ ფორუმი თბილისში

24 მაისს თბილისში პირველი ინტერნეტფორუმი გაიმართა. ღონისძიება საინტერესო და მრავალფეროვანი თემებით დატვირთული გამოვიდა. გაეცა პასუხი შემდეგ ზოგადსაკაცობრიო კითხვებს: “აქვს თუ არა პორნოს არსებობის უფლება”, “ვინ გააფუჭა ქართველი ბლოგერები”, “ვინ ვის ბაღჩაში ისროლა ქვა ქართულ ბლოგოსფეროში”და ა.შ. ეს ხუმრობით, თუმცა, ღონისძიებაზე ამ საკითხების წამოჭრამ ძალიან გაახალისა აუდიტორია. 🙂 ფორუმის მომხსენებლებმა გაგვიზიარეს საკუთარი გამოცდილება და ისაუბრეს ისეთი საინტერესო თემების შესახებ, როგორიცაა: ონლაინ აქტივიზმი, სამოქალაქო ჟურნალისტიკა, ონლაინ ჟურნალის წარმოება და ა.შ.

სესიიდან ონლაინ ჟურნალის წარმოების შესახებ  ყველაზე მეტად დამამახსოვრდა ის, რომ “ამ საქმით ფულს ვერ იშოვი”. ამიტომ, ვინც გეგმავთ ონლაინ ჟურნალის გამოშვებას, არ შეიქმნათ ილუზია, რომ გამდიდრდებით: მაქსიმუმი რასაც შეძლებთ, საკუთარი თავის შენახვაა. დამამახსოვრდა ასევე ლაშა ქავთარაძის (http://photoessay.ge/) რჩევა, რომ ონლაინ ჟურნალის გაკეთება არ უნდა დაიწყოთ მეგობრებთან ერთად. ეს ბევრ რამეში შეგიშლით ხელს. ლევან პაიჭაძემ (http://ideahub.ge/) ჟურნალების მომავალზე საუბრისას აღნიშნა, რომ ვიზიტორების ნახევარზე მეტი ideahub.ge-ს მობილურებიდან, პლანშეტებიდან, აიპედებიდან სტუმრობს.  პერსონალურ კომპიუტერებსა და ლეპტოპებს უფროდაუფრო ნაკლებად გამოიყენებენ. ონლაინ ჟურნალის შემქმნელებმა ესეც უნდა გაითვალისწინონ.

ნიკა დავითაშვილმა “პარტიზანული მებაღეობიდან” ისაუბრა როგორ აქტიურად იყენებენ ისინი სოციალურ მედიას სხვადასხვა აქციის ორგანიზებასა და დაგეგმვაში. განსაკუთრებით twitter-ს ისეთ აქტივისტებთან დასაკავშირებლად, რომლებსაც არ მიუწვდებათ ხელი ინტერნეტზე და მხოლოდ “ფანრიან” ნოკიას იყენებენ.

სპიკერებმა ისაუბრეს ბლოგინგის გამოწვევების შესახებ. გამოითქვა მოსაზრება, რომ “მიკრობლოგინგი კლავს ბლოგინგს”. ამას მოყვა მიკრობლოგინგისა და ბლოგინგის შედარება. კითხვაზე რა არის საჭირო ბლოგინგის განვითარებისთვის, დოდი ხარხელს (http://digit.ge/)  შემდეგი პასუხი ჰქონდა რომ, ერთადერთი რამ, რაც ბლოგინგის განვითარებას ჭირდება, არის ინტერნეტის გავრცელება.

იცოდით თუ არა რომ საჯარო ინფორმაციის გამოწერა ინტერნეტის მეშვეობით, განცხადების დაწერის, შემდეგ მისი კანცელარიაში ჩაბარებისა და ათასი პროცედურის გავლის გარეშე შეგიძლიათ? ამისთვის my.gov.ge -ზე უნდა დარეგისტრირდეთ. 2013 წლიდან  ყველა საჯარო დაწესებულებას საკუთარ ვებგვერდზე საჯარო ინფორმაციის გამოქვეყნება დაევალა. ასეთი ინფორმაცია მოიცავს საჯარო დაწესებულებების სტრუქტურას, წესდებასა და ბიუჯეტს; ინფორმაციას შესყიდვების შესახებ და ა.შ ლევან ავალიშვილის (http://idfi.ge/) თქმით, ასევე იგეგმება ისეთი პროექტის განხორციელება, რომლის მიხედვითაც ყველა მოქალაქეს პეტიციის ელექტრონულად შექმნისა და ხელმოწერების მოგროვების შემდეგ მისი მთავრობისთვის გადაგზავნის საშუალება ექნება. თუმცა, ერთია რომ მონაცემები ქვეყნდება და მეორეა რამდენად დაინტერესებულები არიან მოქალაქეები ამ მონაცემების ნახვითა და გაანალიზებით, პოლიტიკის შემუშავებაში ჩართვით. ეს თემები განიხილეს ღია მმართველობაზე დისკუსიისას.

ონლაინ სატირაზე საუბარი სესსიის მოდერატრომა, ნიკა ქავთარაძემ, გულწრფელი აღიარებით დაიწყო: “არასდროს ვყოფილვარ მოდერატორი, სამაგიეროდ ვყოფილვარ თამადა” . ინტერნეტთან მისი შეხება მირკით დაიწყო. ნიკამ გაიხსენა კურიოზებიც: თუ როგორ აღმოჩნდა მირკში მის მიერ გაცნობილი გოგო ირაკლი კაკაბაძე, ირაკლი კაკაბაძის მიერ გაცნობილი გოგო კი – დათო გოგიჩაიშვილი.

ონლაინ სატირაზე დისკუსიისას, საბა ლეკვეიშვილმა (http://chiti.ge/) აღნიშნა, რომ ძალიან უხარია, როცა ვინმე “ჩიტი.ჯის” ნიუსს იჯერებს. ამგვარად გამოდის, რომ მიზანი მიღწეულია: ვიღაც დაიტროლა. 

საინტერესო იყო ასევე სესია ბავშვის აღზრდისა და ბლოგინგის შესახებ. სესიას წარუძღვა მშობლებისთვის და ზოგადად ბავშვებთან ურთიერთობის მქონე ადამიანებისთვის მეტად სასარგებლო ბლოგის http://ganatlebageo.wordpress.com/ ავტორი თამარ გაბისონია. 

ბოლო სესია სამოქალაქო ჟურნალისტიკას შეეხო. კითხვას “ჩაანაცვლებს თუ არა სამოქალაქო ჟურნალისტიკა მედიას” არაერთგვაროვანი პასუხები მოყვა დამსწრეებისა და სპიკერებისგან. თქვენ როგორ გგონიათ? პირადად მე ვფიქრობ, რომ ვერ ჩაანაცვლებს.

დისკუსიის პარალელურად ეკრანზე თვალს ვადევნებდით ფორუმის დამსწრეთა მეტად სახალისო ტვიტებს ჰეშთეგით #IFTbilisi14.

#IFTbilisi14მთელი დღეა პორნოზე ლაპარაკობს ხალხი, მაგრამ ჯერ არცერთი ვიდეო არ გვაჩვენეს 😦

— Giga Pacho ჻ @gigap@social.tchncs.de (@gigapacho) May 24, 2014

პორნო თუ ბლოგინგი? 😀 #IFTbilisi14

— Kate Narimanidze (@K84U) May 24, 2014

არასწორია გამოთქმა: ყველა კაცი ერთნაირია. სწორია გამოთქმა: ცივ წყალში ყველა კაცი ერთნაირია. Trolling in action 🙂 #trolling #IFTbilisi14

— Jessie A (@Jesspsychopath) May 24, 2014

სკანდალი: მირიანმა დოდის ქვა ესროლა #IFTbilisi14

— Temo Machitidze (@TemoMachitidze) May 24, 2014

მოკლედ ძალიან ვისიამოვნე პირველი ინტერნეტფორუმით. იმედია, მომავალ წელსაც დავესწრები ამ ივენთს ^^

ფოტოები აღებულია ინტერნეტფორუმის გვერდიდან.

 

სოციალურ ქსელებში გაბმული

ზუსტად 10 წლის წინ ამ დღეს 20 წლის მარკ ცუკერბერგმა შექმნა სოციალური ქსელი facebook – მშობლიურ ენაზე “პირწიგნაკად” წოდებული – 21-ე საუკუნის ალბათ ერთ-ერთი ყველაზე კარგი გამოგონება. დღეს ამ ქსელს მილიარდამდე მომხმარებელი ჰყავს. Facebook იმდენად იჭრება ჩვენს ცხოვრებში, რომ შეუძლებელია ვირტუალურის რეალურისგან განცალკევება. “ლაივში” პირისპირ საუბრებსა და შეხვედრებს ვირტუალური ჩათი ცვლის, ემოციებს – მრავალფეროვანი სმაილები. თანამონაწილე ხდები მეგობრების, ნაცნობების, უცნობების ცხოვრებისაც კი, ისე, რომ არ გიწევს მათ გვერდით ყოფნა. შენ არ სტუმრობ ამ ადამიანთა სახლებს, მაგრამ სულ ადვილად შეგიძლია შეაბიჯო მათ ვირტუალურ სივრცეში.

ბევრი ჩივის, რომ სოციალურ ქსელებს მიაქვს დრო, ნერვები, ცვლის ადამიანს, უფრო ზარმაცსა და კარჩაკეტილს ხდის მას. ვიღაცისთვის ფეისბუქი განტვირთვის საშუალებაა, ვიღაცისთვის საგანმანათლებლო ფუნქციასაც ითავსებს, ზოგისთვის სულაც სამსახურია. ჩემთვის კი ეს არის ნაცნობებთან (ასევე უცნობებთან:დ) ურთიერთობის, მეგობრებისა და თანამოაზრეების პოვნის, ინფორმაციის მოპოვებისა და გავრცელების ყველაზე კარგი და მარტივი ხერხი. ბევრი ჩემთვის მნიშვნელოვანი და ახლო ადამიანი სწორედ ინტერნეტის, კერძოდ სოციალური ქსელების საშაულებით გავიცანი: ვირტუალურმა მეგობრობამ დიდი ხანია რეალობაში გადაინაცვლა. ისიც აღსანიშნავია, რომ მათთან ურთიერთობაში ისევ აქტიურად ვიყენებ სოციალურ ქსელებს. ბევრი “ნაცნობი” ხელახლა გავიცანი: ფეისბუქი ხომ ბევრ დამატებით ცნობას გვაწვდის ადამიანის შესახებ, ზოგჯერ ეს ინფორმაცია ბევრად უფრო მრავლისმთქმელია, ვიდრე შეხვედრები სამუშაო თუ სასაწავლო პროცესში. ზემოთქმული სამსახურის მოძიებასაც ეხება: ფეისბუქი ამარტივებს ამ პროცესს – პირადი გამოცდილებიდან ვამბობ.

მე არ ვადევნებ თვალს საინფორმაციო გამოშვებებს, მაგრამ საქმის კურსში ვარ რა ხდება ქვეყნად: ნიუსები თავად მოდიან ჩემთან :დ, რამე თუ მაინტერესებს და რჩევა მჭირდება, მაგალითად, სადაა ესა თუ ის დაწესებულება, რომელი ფილმის ყურება ღირს, როგორია ამა თუ იმ სიტყვის სწორი გრამატიკული ფორმა და ა.შ, არ ვურეკავ/ვწერ/ვეკითხები მეგობრებს სათითაოდ: ამისთვის ერთი სტატუსია საკმარისი. ფეისბუქი ასევე ღონისძიების შესახებ ინფორმაციის გავრცელების ერთ-ერთი საუკეთესო საშუალებაა. დღეს ძნელად წარმოსადგენია ნებისმიერი სახის (იქნება ეს საპროტესტო თუ საქველმოქმედო აქცია, კონცერტი, გამოფენა და ა.შ) ღონისძიების ორგანიზება ფეისბუქის გარეშე. საინტერესო ივენთების შესახებ ძირითადად ამ სოციალური ქსელიდან ვიგებ.

ბევრის აზრით, ფეისბუქს ზედმეტად დიდი დრო მიაქვს.  მართალია, ზოგჯერ ხდება ხოლმე, რომ მთელ დღეს სქროლვასა და ვიღაცის უაზრო სტატუსების კითხვაში ატარებ, მაგრამ ფეისბუქი გაძლევს არჩევანის საშუალებას: შეგაწუხა ვინმეს პოსტებმა? hide, unfollow, unfriend, უკიდურეს შემთხვევაში block. ასევე ჩვენზეა დამოკიდებული რამდენად ეფექტიანად  და აზრიანად გამოვიყენებთ დროს ფეისბუქში. 

მე არ ვეთანხმები იმ აზრს, რომ სოციალური ქსელები გვაშორებენ რეალობას. შესაძლოა, ვიღაცას გარეთ გასეირნებას მთელი დღის კომპთან გატარება და “საყოფაცხოვრებო” სტატუსების წერა (მშია, ვჭამ, მეძინება …) ურჩევნია, მაგრამ მთავარი საფრთხე ეს არაა. მთავარი საფრთხე ალბათ ისაა, რომ ფეისბუქზე  ჩვენ შესახებ ზედმეტად ბევრ ინფორმაციას ვაქვეყნებთ და ამგვარად ხელმისაწვდომს ვხდით მას სხვებისთვის: ამიტომ თუ არ გინდათ რამე უსიამოვნებაში გაეხვეთ, ნებისმიერი ინფორმაციის გაზიარებისას სიფრთხილე გამოიჩინეთ.

ხანდახან ვცდილობ წარმოვიდგინო, რა მოხდებოდა, ფეისბუქი რომ არ ყოფილიყო: ალბათ, ცხოვრება ბევრად სხვანაირი იქნებოდა – რაღაც მხრივ უფრო რთული (კომუნიკაციის დამყარების, ინფორმაციის გაცვლის კუთხით) და რაღაც მხრივ უფრო მარტივი. დღეს კი, საკუთარი ნებით, მთლიანად გაბმული ვარ ამ სოციალურ ქსელში.

რა კავშირია სოციალურ მედიასა და გამქრალ მანქანას შორის

ხართ დაინტერესებული სოციალური მედიით? გსურთ საკუთარი ინტერნეტ-რესურსის საშუალებით მთელს მსოფლიოსთან საუბარი? მაშინ წიგნი “სოციალური მედია სკოლაში” თქვენთვისაა განკუთვნილი. თუკი აქამდე სოციალური მედიის შესახებ ქართულ ენაზე ინფორმაციის მოპოვება ბლოგებიდან და ვებსაიტებიდან შეგეძლოთ, ახლა ამას პირველი ქართული სახელმძღვანელოც დაერთო. “სოციალური მედია სკოლაში”-ს პრეზენტაცია დღეს გაიმართა. (ამ წიგნის ონლაინ ვერსია შეგიძლიათ აქ ნახოთ) წიგნში განხილულია ისეთი საკითხები, როგორიცაა: ინტერნეტის შექმნის ისტორია, რა გავლენა მოახდინა ინტერნეტმა ადამიანებზე, ტრადიციული და სოციალური მედია, როგორ ვითარდებოდა ბლოგოსფერო, ბლოგის ეფექტური გამოყენება, facebook-ის შექმნის ისტორია და ასე შემდეგ. ყოველ თავს თან ახლავს შემაჯამებელი მიმოხილვა და პრაქტიკული დავალება. წიგნის გაფორმებაც მის შინაარსზე არანაკლებ მიმზიდველია თანდართული ილუსტრაციების სიუხვის გამო. პრეზენტაციაზე წიგნის ავტორისაგან, სანდრო ასათიანისგან, მეტად საინტერესო ამბები მოვისმინე: მაგალითად, იცოდით, რომ ირანში ყველა ბლოგერი ვალდებულია თავისი ბლოგი კულტურისა და ხელოვნების სამინისტროში დაარეგისტრიროს? თურქეთში დაბლოკილია youtube, თურქმენეთში კი პირველი ინტერნეტკაფე, თქვენ წარმოიდგინეთ, 2007 წელს გაიხსნა! ჩინეთში არასასურველი ინფორმაციის გამავრცელებელი 24 ბლოგერი ციხეში იხდის სასჯელს. facebook-ის wall-ზე სხვადასხვა მოსაზრებების დაწერა კი “კარგად დავიწყებული ძველი ხერხია”: ჯერ კიდევ ჩვენი წელთაღრიცხვის პირველ საუკუნეში რომის იმპერიის ქალაქ პომპეის მაცხოვრებლებს ახასიათებდათ ეგ ჩვევა _ შენობების კედლებზე წერა, რომლებიც ერთგვარ განცხადებათა დაფებს წააგავდა. youtube-ზე განთავსებული პირველი ვიდეო თუ გინახავთ? თუ არა, მაშინ ნახეთ:

აღარ დავიწყებ სოციალური მედიის თავისებურებებზე, კარგ თუ ცუდ მხარეებზე საუბარს. ვისაც უფრო მეტი გაინტერესებთ, გაეცანით წიგნს “სოციალური მედია სკოლაში”. ამ სახელმძღვანელოს ერთი ეგზემპლარი მეც შემხვდა, ისევე როგორც პრეზენტაციის სხვა დამსწრეებსაც.

ახლა რაც შეეხება პრეზენტაციის შემდგომ ამბავს: გამოვედით გარეთ და მეგობრის მანქანისკენ გავემართეთ, რომელიც თავისუფლების მოედანზე მდებარე პარკირების ადგილზე გააჩერა. მივედით და მანქანა აღარაა 😐 თან ერთხელ უკვე მოხდა მსგავსი რამ: ერთგან გაჩერებული მანქანა სხვაგან აღმოჩნდა სრულიად აუხსნელი მიზეზების გამო. მე ისიც კი ვიფიქრე, უცხოპლანეტელებმა ხომ არ გადაწიეს-მეთქი 😐 ვეძებეთ, ვეძებეთ და ახლო-მახლო ვერსად ვიპოვეთ. საგონებელში ჩავვარდით, ხოდა მერე გავარკვიეთ, რომ თურმე იმ ადგილზე არ შეიძლებოდა ავტომობილის გაჩერება და ევაკუატორით წაიყვანეს საჯარიმო სადგომზე. არადა სხვა მანქანებიც იდგა გარშემო. მაგრამ ბოლოს ყველაფერი კარგად დასრულდა: მანქანა პატრონს ჩაბარდა.
გარდა იმისა, რომ დღეს (უკვე გუშინ) საინტერესო პრეზენტაციისა და “უჩვეულო” ამბის მომსწრე გავხდი, პირველად დავხატე ზეთის საღებავებით და ძალიან მომეწონა, განსაკუთრებით ფუნჯის მოსმის პროცესი. ჩემი აზრით, ფუნჯით საღებავის მოსმა ტილოზე არის საუკეთესო დამამშვიდებელი თერაპია. ჩემს “შედევრს” არ გაგაცნობთ, ჯერ ადრეა ამისთვის :)))

Aivani 2010 winner

“კიდევ ერთხელ გთხოვთ, რომ ხმა მისცეთ ….. . უბრალოდ შედით ამ ლინკზე და დააჭირეთ “I like It” http://www.mgi.ge/ka/index.php?p=aivani
წინასწარ გიხდით მადლობას და ბოდიში შეწუხებისთვის კიდევ ერთხელ!”

ალბათ ბევრ თქვენგანს არაერთხელ მიუღია ამ ბოლო დროის განმავლობაში მსგავსი შინაარსის გზავნილები ფეისბუქზე. ხმები პროექტ “აივნის” კონკურსში გასამარჯვებლად ჭირდებოდათ. საბოლოოდ რამდენიმე ქართულ ჯგუფს შორის ყველაზე მეტი “like” (4566) დააგროვა The Georgians-მა, შესაბამისად ის 2010 წლის გამარჯვებულიც გახდა. შეგახსენებთ, რომ აივანი არის მუსიკალური ონლაინ–შოუ, რომელიც გვთავაზობს ჯგუფებისა და მუსიკოსების ცოცხალ შესრულებას.(ჩემი პოსტი ამ პროექტის შესახებ).

8 იანვარს კლუბ 33ა–ში აივნის პირველი სეზონის დახურვასთან დაკავშირებით გაიმართა კონცერტი, რომელშიც გამარჯვებულ ბენდ The Georgians–თან ერთად ასევე მონაწილეობდა აივანზე გამოსული შვიდი ჯგუფი.

შთაბეჭდილებანი Tbilisi AlterVision/newcomers/2010–ზე

სპორტის სასახლესთან მდგომი შიშველი მზეჭაბუკის ძეგლი აგერ უკვე მეორე წელია ოქტომბრის თვეს რამდენიმე დღით ტანსაცმლით იმოსება. წინასთან შედარებით წელს მას უფრო თბილად ეცვა: მის მაისურს წარწერით AlterVision “კაპიშონკაც” დაემატა. ეტყობა მისმა შემმოსავებმა ამინდის პროგნოზი გაითვალისწინეს. მინდა ავღნიშნო, ძალიან მოუხდა. ალბათ მიხვდით, რომ მზეჭაბუკის ჩაცმა დაკავშირებულია Tbilisi AlterVision/newcomers/2010-ის ფესტივალთან, რომელიც უკვე მეორედ იმართება სპორტის სასახლეში.

სტალინის ძეგლი აღარაა, ვაშაა!!!

ის, რაც გორში ყველაზე მეტად იყო ჩემთვის ნაცნობი, დღეს უკვე აღარ არის ამ ქალაქში. გუშინ გვიან ღამით სტალინის ძეგლი აიღეს. სადაა ახლა ეს მონუმენტი არავინ იცის. უფრო სწორად ხელისუფლების წარმომადგენელთაგან ვიღაც–ვიღაცებმა კი იციან, მაგრამ საიდუმლოდ ინახავენ. რატომ აიღეს ძეგლი მაინცდამაინც ღამით და მალულად? ალბათ იმიტომ რომ ბევრი მოწინააღმდეგე გამოჩნდებოდა: როდესაც დილით გორელმა სტალინისტებმა შეიტყვეს ეს ამბავი, ძლიერ დამწუხრდნენ და განრისხდნენ.
აღსანიშნავია, რომ ძეგლის დემონტაჟისას მოხდა ინციდენტი: პოლიციელებმა ცემეს ტელეკომპანია თრიალეთის ჟურნალისტი, რომელიც ცდილობდა გადაეღო დემონტაჟის პროცესი და ამით უკმაყოფილო გორელები.
კულტურის მინისტრის განცხადებით, სტალინის ძეგლის ადგილას დაიდგება 2008 წლის რუსეთ–საქართველოს ომში დაღუპულთა ხსოვნისადმი მიძღვნილი მემორიალი. კონკურსი ამ მემორიალის ასაშენებლად უკვე გამოცხადდა. ძალიან მაინტერესებს, რას დადგამენ საბოლოოდ.
ამ ბმულზე შეგიძლია იხილოთ როგორ მოხდა საბჭოთა დიქტატორის ძეგლის დემონტაჟი. რამდენად ნორმალურია გედგას ტირანის ძეგლი, ეს სხვა საკითხია. უბრალოდ არ მეგონა, რომ ესოდენ მცირე რამ ასე გაახარებდა და გააბედნიერებდა ქართველ ერს. ვიდეოშიც კარაგად ჩანს ეს სიხარული: ღიპუცა კაცები ტაშითა და სტვენით აცილებენ სტალინის ძეგლს, მერე კი კამერასთან თავს იწონებენ ძეგლის შეურაცხყოფით. თაზომ ასეთი კომენტარი გაუკეთა ამ ვიდეოს ფეისბუქზე: “მე ვიყო უსინდისო, ეს თავზე მოტყაპუნენი რამეთი თუ განსხვავდებოდნენ სტალინის იდეური მიმდევრებისგან “. მეც ეგრე მგონია.
გიხაროდენ ქართველო ერო! სტალინის ძეგლი აღარაა, ავშენდით.