მკვლელი სოციალური მედია

სოციალური მედია კლავს ურთიერთობებს, კლავს რეალობასა და ირეალურ სამყაროში გვძირავს. ამასწინათ კიდევ ერთ აზრს გავეცანი, რომლის მიხედვითაც სოციალური მედია ვების მკვლელადაც წარმოგვიდგება. ვებმა დაკარგა მნიშვნელობა, აღარაა საჭირო ინტერნეტ-ბრაუზერისა და უამრავი ტაბის გახსნა, სხვადასხვა ვებგვერდის შემოწმება: ამ ყველაფრისთვის ერთი აპლიკაციაა საკმარისი. სოციალური მედიის გარეშე ვებგვერდი მკკვდარია – სწორედ ფეისბუქი, ტვიტერი, სხვა სოციალური ქსელები  აცოცხლებს მას. ერთი სიტყვით, სოციალური მედია დანამომარჯვებულ პირსისხლიან მკვლელად შეგვიძლია წარმოვიდგინოთ.

არის ამაში სიმართლის მარცვალი, ისევე როგორც ბევრ სხვა ბრალდებაში. მაგალითად ის, რომ არაჯანსაღ დისკუსიას უწყობს ხელს და უამრავ სულელს აძლევს საშუალებას გახდნენ პოპულარულები. ჭორებს რომელიმე ცნობილი ფიგურის სექსუალური ცხოვრების შესახებ უფრო მეტი მკითხველი ჰყავს, ვიდრე კარგ სამეცნიერო სტატიას. ამიტომ დიდი შანსია სასარგებლო და საინტერესო ინფორმაცია თქვენს ნიუსფიდს მიღმა დარჩეს. გაზიარებული სიახლის ვიზუალურ მხარეს უფრო მეტი მნიშვნელობა ენიჭება მნახველის მხრიდან, ვიდრე მის შინაარს: გინდა არ გინდა, სანამ შიგთავსამდე მიაღწევ, შეფუთვამ უნდა მიიქციოს ყურადღება. ამიტომ შეფუთვა შიგთავსზე მეტ მნიშვნელობას იძენს. ნაკლები ტექსტი, მეტი ვიზუალი. თუმცა, სოციალური მედიის გარეშეც, ასეთი ნიუსები, სამწუხაროდ, უფრო პოპულარულია. ახალი მედია ნიღბის მორგებისა და საკუთარი თავის წარმოჩენის მორიგი საშუალებაცაა: ქსელებში თითქმის ყველა ვცდილობთ ვიყოთ ჭკვიანი, ლამაზი, კეთილი, ლაღი, ბედნიერი, ერთმანეთს თბილ-თბილ სიტყვებს ვუწერთ, ღიად ვუტყდებით გრძნობებში, მაშინ როცა რეალობაში ერთმანეთთან სულაც არ გვაკავშირებს ასეთი თბილი გრძნობები. ბოლოს ყველაფერი გულისამრევ სიყალბემდე დადის.

Essena_O_Neill – მოდელი, რომელმაც ერთ დღეს აღმოაჩინა, რომ სოციალური მედია არაა რეალური ცხოვრება და რომ ამ დღემდე ერთ დიდ სიყალბეში ცხოვრობდა.

ინსტაგრამის ვარსკვლავის – ავსტრალიელი მოდელის “აღსარება” მახსენდება, რომელიც ერთ მშვენიერ დღესაც აღმოაჩენს, რაოდენ დიდ სიყალბეში ცხოვრობდა ამდენი ხანი.  მოდელი თავის გულისამაჩუყებელ ვიდეოში თვალზე ცრემლმომდგარი გვიყვება, რომ მისი ცხოვრება, რომელსაც თვალს უამრავი ფოლოუერი კომპიუტერების, პლანშეტებისა თუ მობილურების ეკრანებიდან ადევნებს, სულაც არაა ისეთი, როგორიც ჩანს. ფოტოები, სადაც გოგონა უნაკლოდ გამოიყურება, ერთი და იმავე კადრის უამრავჯერ გადაღებისა და იქიდან საუკეთესოს ამორჩევის შემდეგაა გამოქვეყნებული, ყველა პოსტი, სადაც მოდელი სხვა კომპანიის პროდუქტს ახსენებს, დასპონსორებულია. საბოლოოდ, მოდელი გადაწყვეტს, თავი დაანებოს სოციალურ მედიას და დაუბრუნდეს რეალურ ცხოვრებასა და პროექტებს. მისი ინსტაგრამის აღწერაში ვკითხულობთ: “Social Media is NOT real life” (მისი ინსტაგრამის არხი დღემდე ფუნქციონირებს).

და ბოლოს, ცხოვრებისეულ უბედურებაში მთავარ დამნაშავედ, რა თქმა უნდა, სოციალური მედია გამოგვყავს:

ხშირ შემთხვევაში, სოციალური მედიის უარყოფითი მხარეები უფრო მეტად ადამიანის ბუნების თავისებურებებია, ვიდრე მედიის მახასიათებლები. ჩვენ თვითონვე ვართ ყალბები, დიდი ტექსტის კითხვას მოკლე გვირჩევნია, სკანდალები გვაინტერესებს, დროს სწორად ვერ ვანაწილებთ  და მერე იმაზე ვწუწუნებთ, რამდენ დროს ვხარჯავთ ეკრანებთან. თუ საგზაო შემთხვევების სტატისტიკას გადავხედავთ, არაფერია იმაზე სახიფათო, ვიდრე ავტომობილით მგზავრობა. თუმცა, ეს სულაც არ ნიშნავს იმას, რომ ავტომობილით გადაადგილებაზე უარი უნდა ვთქვათ. ჩვენ უფრო მეტი უნდა ვიმუშავოთ საკუთარ თავებზე.

სოციალური მედია სარკესავითაა – ძალიან კარგად ჩანს საზოგადოების ნაკლოვანებები და სუსტი მხარეები. ბევრს არ უყვარს სარკეში ჩახედვა და საკუთარი სიმახინჯის დანახვა, მაგრამ სარკეზე უარის თქმით საკითხი არ გამოსწორდება და უკეთესებიც არ გავხდებით.

 

ქართველები=ტრაკისვერამწევი ერი

ავტობუსის ხაზები რომ შეამცირეს და ახლა თბილისში ერთი ადგილიდან არც თუ ისე შორს მოსახვედრად მინიმუმ ორი ტრანსპორტის გამოცვლა რომ უწევს მოქალაქეთა უმეტესობას, ამაზე თავის დროზე ხმა არავინ ამოიღო. ერთადერთი ავტობუსი დადიოდა ჩემი სახლიდან უნივერსიტეტამდე და ისიც გააუქმეს. დადიოდა რა _ მინიმუმ 20 წთ უნდა დავლოდებოდი ხოლმე, რომ მერე როგორმე გატენილ ავტობუსში ავსულიყავი. საღამოს საათებში ხომ საერთოდ შეუძლებელი იყო მისით მგზავრობა _ საათობით მიწევდა ლოდინი. თუმცა, სულ არაფერს ჯობდა. ზოგადად საზოგადოებრივი ტრანსპორტით მგზავრობა თბილისში რომ ერთ-ერთი ყველაზე დიდი პრობლემაა, ამაზე არავინ დავობს მგონი: მოუწესრიგებელი განრიგი, სრული დისკომფორტი: დაწყებული მძღოლის მიერ ჩართული “არ დაიდარდო”-თი, დამთავრებული ჭყლეტით.

ხმა არც მაშინ ამოუღია საზოგადოებას, როცა ნაგვისა და დენის გადასახადი გააერთიანეს. პროდუქტების ფასები იზრდება და იზრდება, ადამიანთა შემოსავალი კი იგივე რჩება. სოციალური პრობლემების რაოდენობა დღითიდღე მატულობს და ეს ყველაზე მეტად რიგითი მოქალაქეების ცხოვრების პირობებზე აისახება. წყლისა და ელექტროენერგიის გამორთვასაც მოუხშირეს. წარმოიდგინეთ, რამდენიმე დღე რომ გრჩება სამაგისტრო ნაშრომის დასაწერად და მაინცდამაინც მაშინ რთავენ ელექტროენერგიას! ხანდახან მგონია, რომ ბედკრულ 90-ანებში ვბრუნდებით.

სულ ახლახანს მიკროავტობუსებით მგზავრობაც გააძვირეს _ 50 თეთრის ნაცვლად მგზავრობა 80 თეთრი გახდა. არადა მერიისა და საკრებულოს წარმომადგენლები ცოტა ხნის წინ აცხადებდნენ, რომ მგზავრობის საფასური არ გაიზრდებოდა. მგზავრობის საფასურის გაძვირება არამხოლოდ ახალ, ყვითელ მიკროავტობუსებს შეეხო, არამედ ძველ მიკროავტობუსებსაც _ თუ რა მიზეზით გაუგებარია: მძღოლები ამობენ, რომ ეს კომპანია “თბილისის მიკროავტობუსის” მოთხოვნით მოხდა, ამ კომპანიაში კი მსგავსი მოთხოვნის გაცემას უარყოფენ.

მგზავრობის გაძვირებაზე აღელდა საზოგადოება _ განსაკუთრებით ფეისბუქზე. შეიქმნა საპროტესტო აქციის ივენთი, რომელზე წასვლის სურვილი (თუ attending-ის რაოდენობის მიხედვით ვიმსჯელებთ) 2 ათასამდე ადამიანმა გამოთქვა. გამოჩნდნენ ბევრი პესიმისტურად განწყობილი ადამიანებიც: “მაინც არაფერი შეიცვლება, რა აზრი აქვს ამ აქციებს”. მსგავსი ფრაზების ავტორები უმეტესწილად ახალგაზრდები იყვნენ. სამწუხაროა, რომ მაშინ როცა ახალგაზრდობა წესით საზოგადოების ყველაზე აქტიური, მებრძოლი და პოტენციით აღსავსე ნაწილი უნდა იყოს, ის დუმს და უმოქმედობას არჩევს. მსგავსი მიზეზით უმოქმედობის გამართლება კი, ჩემი აზრით, ან სიბრიყვეა და ან კიდევ საკუთარი სიზარმაცისა და გაუბედაობის დაფარვის მცდელობა.

აქციაზე მისულს საოცარი სურათი დამხვდა: ათამდე პენსიონერი და თითქმის იმავე რაოდენობის ახალგაზრდა შეკრებილიყო პარლამენტის წინ. ათასობით ადამიანს ნამდვილად არ მოველოდი, მაგრამ ვერც იმას წარმოვიდგენდი, რომ ეს პრობლემა მხოლოდ ამ 40-ოდე ადამიანს აღელვებდა

კაცი იხრჩობოდა და ღმერთს შველას თხოვდა. ღმერთმა უთხრა ხელი გაანძრიე და გეშველებაო. ხოდა სანამ ქართველებს ტრაკის აწევა დაეზარებათ, მანამდე არაფერი შეიცვლება:/

არავითარი ლუდი ქუჩაში!!!

ჰაერზე ლუდის დალევა ერთი სიამოვნებაა, განსაკუთრებით ზაფხულს, ზღვის სანაპიროზე 🙂 ერთ-ერთი მიზეზი, რის გამოც ასე მიყვარს ზაფხული, არის ეს სასიამოვნო “რიტუალი”. ბევრ თქვენგანსაც ალბათ არაერთხელ დაულევია ლუდი პარკსა თუ სახლის ეზოში. თურმე, ამის გამო ყველანი კანონდამრღვევები ვყოფილვართ. ადმინისტრაციულ სამართალდარღვევათა კოდექსის (რომელიც ჯერ კიდევ 1984 წელს მიიღეს) 171 მუხლის მიხედვით სპირტიანი სასმელის დალევა საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში აკრძალულია. კანონი დიდი ხანია მოქმედებს, თუმცა, მისი აღსრულება ახლახანს დაიწყეს: რამდენიმე დღის წინ ქუჩაში ლუდის მსმელი ახალგაზრდა 80 ლარით დააჯარიმეს.ძალიან ბევრმა ადამიანმა გამოთქვა პროტესტი ამ შეზღუდვასთან დაკავშრებით. ფეისბუქის გამოკითხვაში “ემხრობით თუ არა 171 მუხლს” ამ დროისთვის ფეისბუქის 1000 მომხმარებელმა უპასუხა რომ არ ემხრობა, 314 კი ემხრობა.

მე პირადად ვაპროტესტებ 171-ე მუხლს რამდენიმე მიზეზის გამო:
1) ეს მუხლი ბუნდოვანია და ბევრ კითხვას მიჩენს.

მუხლი 171. საზოგადოებრივ ადგილებში სპირტიანი სასმელების სმა ან საზოგადოებრივ ადგილებში მთვრალ მდგომარეობაში ყოფნა

1. სპირტიანი სასმელების სმა ქუჩებში, სტადიონებზე, სკვერებში, პარკებში, ყველა სახის საზოგადოებრივ ტრანსპორტში და სხვა საზოგადოებრივ ადგილებში, გარდა სავაჭრო და საზოგადოებრივი კვების საწარმოებისა, სადაც სპირტიანი სასმელების ჩამოსხმით გაყიდვა ნებადართულია მმართველობის ადგილობრივი ორგანოების მიერ, ან საზოგადოებრივ ადგილებში მთვრალ, ადამიანის ღირსებისა და საზოგადოებრივი ზნეობის შეურაცხმყოფ მდგომარეობაში ყოფნა, –
გამოიწვევს გაფრთხილებას ან დაჯარიმებას შრომის ანაზღაურების ორ მინიმალურ ოდენობამდე.
2. იგივე მოქმედება, ჩადენილი განმეორებით, ადმინისტრაციული სახდელის ზომების გამოყენებიდან ერთი წლის განმავლობაში, –
გამოიწვევს დაჯარიმებას შრომის ანაზღაურების ორიდან ოთხ მინიმალურ ოდენობამდე.
3. ამ მუხლის პირველი ნაწილით გათვალისწინებული მოქმედება, ჩადენილი იმ პირის მიერ, რომელსაც წლის განმავლობაში ორჯერ დაედო ადმინისტრაციული სახდელი საზოგადოებრივ ადგილებში სპირტიანი სასმელების სმისათვის ან საზოგადოებრივ ადგილებში მთვრალ მდგომარეობაში ყოფნისათვის, –
გამოიწვევს დაჯარიმებას შრომის ანაზღაურების ოთხიდან რვა მინიმალურ ოდენობამდე ანდა გამასწორებელ სამუშაოებს ვადით ერთიდან ორ თვემდე, ხელფასიდან ოცი პროცენტის დაქვითვით, ხოლო გამონაკლის შემთხვევებში, თუ საქმის გარემოებათა მიხედვით და დამრღვევის პიროვნების გათვალისწინებით ამ ზომების მიღება ჩაითვლება არასაკმარისად, – (ეს პუნქტი/ნაწილი არ არის შსს-ს კომპეტენცია)
4. ადმინისტრაციულ პატიმრობას ვადით ოცდაათ დღე-ღამემდე.
საზოგადოებრივ ადგილებში თექვსმეტ წლამდე მოზარდების მთვრალ მდგომარეობაში ყოფნა, აგრეთვე მათ მიერ სპირტიანი სასმელების სმა, –
გამოიწვევს მშობლების ან მათი შემცვლელი პირების დაჯარიმებას შრომის ანაზღაურების ორიდან ოთხ მინიმალურ ოდენობამდე.

ჩემთვის გაუგებარია, რას ნიშნავს “ადამიანის ღირსებისა და საზოგადოებრივი ზნეობის შეურაცხმყოფ მდგომარეობაში ყოფნა”. იქნებ მე რომ პირსინგი მეკეთოს ან დახეული ჯინსები მეცვას, ეს ვინმესთვის შეურაცხმყოფელია? ან საზოგადოებრივ ტრანსპორტში ადგილი რომ არ დავუთმო მოხუც ადამიანს, ესეც შეურაცხმყოფელი იყოს ამ მოხუცისთვის? ჩემთვის როგორც ამ საზოგადოების ნაწილისთვის, შეურაცხმყოფელი მდგომარეობაა, მაგალითად, როცა დახეული ჯინსებით დავდივარ და ვინმე “კეთილსინდისიერი” ადამიანი მეუბნება “მშობლები არ გყავს, ასე რატომ გაცვიაო”. ჩემთვის, აბსოლუტურად ბუნდოვანი ცნებაა “საზოგადოებრივი ზნეობის შეურაცხყოფა”.

მეორე კითხვა, რომელიც ამ მუხლთან დაკავშირებით მებადება, არის შემდეგი: მარტო სპირტიანი სასმელის საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში დალევის აკრძალვა რომ ყოფილიყო, გასაგები იქნებოდა ეს მუხლი, მაგრამ აკრძალულია არამარტო დალევა, არამედ მთვრალ მდგომარეობაში გადაადგილება! წარმოიდგინეთ, რომ დალიეთ სადმე მეგობრებთან სახლში ან ბარში, სადაც ნებადართულია დალევა. იქ უნდა დარჩეთ, რომ გამოფხიზლდეთ? ან იქნებ დალიეთ და გარეთ გასეირნება მოგინდათ, იმის შიშით, რომ დაგაჯარიმებენ, ვერ უნდა გახვიდეთ გარეთ?

მესამე კითხვა: როგორ უნდა განისაზღვროს ადამიანი მთვრალია თუ არა? სწორ ხაზზე თუ ვერ გაიარა მაშინაა მთვრალი, თუ თვალები როცა ეხუჭება? ან იქნებ პოლიციელი პირში ჩასუნვის შემდეგ დაადგენს ამას? თუ ალკოტესტერს გამოიყენებენ? (როგორ ჩემმა ერთმა მეგობარმა თქვა, მძღოლები ხომ არ ვართ?! :/). ის, ვისაც 1 ჭიქა ვისაც აქვს დალეული და ის, ვისაც 10 ჭიქა, ერთნაირად უნდა დაჯარიმდეს?

2) რას ემსახურება ეს კანონი?

ა) ალკოჰოლიზმთან ბრძოლას? ალკოჰოლიზმი მართლაც მწვავე პრობლემაა საქართველოში. არაერთი ალკოჰოლიკი ადამიანი მყავს გარშემო. სამწუხაროდ, მათ შორის ბევრია არასრულწლოვანი. მაგრამ ამ პრობლემის მოგვარება არ უნდა მოხდეს სხვათა უფლებების შეზღუდვით. პირველ რიგში, უნდა გამკაცრდეს კონტროლი არასრულწლოვანებისთვის სპირტიანი სასმელების მიყიდვის აკრძალვასთან დაკავშირებით. მეორე, უნდა წარიმართოს ალკოჰოლის მავნებლობის შესახებ საინფორმაციო კამპანია. სკოლებში, თუ მედიის საშუალებით ადამიანებს უნდა მიაწოდონ ინფორმაცია რა შეიძლება გამოიწვიოს სპირტიანი სასმელის რეგულარულმა სმამ. და ყველაზე მთავარი, დაფიქრებულხართ იმაზე, რატომ სვამენ ახალგაზრდები? რადგან ჩემ გარშემო ბევრია ისეთი ადამიანი, რომელიც ერთ დღესაც ვერ ძლებს სასმელის გარეშე, არაერთხელ დამისვამს მათთვის ეს კითხვა. პასუხი მარტივია: “აბა, სხვა რა უნდა ვაკეთოო”. მეცნიერული კვლევა ამ საკითხთან დაკავშირებით არ არსებობს, მაგრამ, დარწმუნებული ვარ, რომ დასაქმების პრობლემა და ალკოჰოლიზმი გადაჯაჭვულია ერთმანეთთან. ეს განსაკუთრებით კარგად ჩანს რაიონებში. რომ იყვნენ ეს ადამიანები დასაქმებულები და რომ ჰქონდეთ მიზანი, ხომ არ დალევდნენ ასეთი სიხშირით? პირადი დაკვირვებიდან დავასკვენი, რომ ის “ალკოჰოლიკები”, ვინც სამსახური დაიწყო, ერიდებიან სასმელის დალევას ხშირ შემთხვევაში ამ მიზეზით: “ხვალ ადრე უნდა ავდგე, სამსახურში ვარ წასასვლელი”. ასე რომ, ჩემი აზრით, დასაქმების პრობლემის მოგვარების შემდეგ ალკოჰოლიკთა რიცხვიც შემცირდება. ნუ შეიქმნით ილუზიას, რომ სპირტიანი სასმელების აკრძალვით, ყველა ლოთი გამოსწორების გზას დაადგება!

ბ) საზოგადოებრივი წესრიგის დაცვას? ქუჩაში უგონოდ მთვრალი ადამიანები, რომლებიც ყვირიან და იგინებიან, მოდიან და უმიზეზოდ “გიტრაკებენ” მეც არ მსიამოვნებს დიდად. რა თქმა უნდა, საზოგადოებრივი წესრიგის დარღვევისთვის უნდა დაისაჯოს ყველა: როგორც მთვრალი, ასევე ფხიზელი ადამიანი! ადმინისტრაციულ სამართალდაღვევათა კოდექსის 166-ე მუხლში ზუსტად ამგვარი ქმედებებია აკრძალული:

მუხლი 166. წვრილმანი ხულიგნობა
წვრილმანი ხულიგნობა, ესე იგი საზოგადოებრივ ადგილებში ლანძღვა-
გინება, მოქალაქეებზე შეურაცხმყოფელი გადაკიდება და სხვა ამგვარი მოქმედება,
რომელიც არღვევს საზოგადოებრივ წესრიგსა და მოქალაქეთა სიმშვიდეს, –
გამოიწვევს დაჯარიმებას 100 ლარის ოდენობით ან, თუ საქმის გარემოებათა და
დამრღვევის პიროვნების გათვალისწინებით ამ ზომის გამოყენება
არასაკმარისად იქნება მიჩნეული, – ადმინისტრაციულ პატიმრობას 90
დღემდე ვადით. (17.07.2009. N1505)

შეიძლება საერთოდ არ იყოს ადამიანი მთვრალი, მაგრამ მთვრალზე ბევრად შემაწუხებლად იქცეოდეს. და პირიქით, შეიძლება მთვრალი იყოს ადამიანი, მაგრამ არავის არაფერს უშავებდეს და საკუთარი სიმთვრალით ტკბებოდეს. რა საჭიროა ეს აკრძალვა საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში სიმთვრალესთან დაკავშრებით?

ზოგიერთის თქმით, 171-ე მუხლი, რომელიც 27 წელია არსებობს, მაგრამ რეალურად ამ დრომდე ამ მუხლით არავინ დაუჯარიმებიათ, არ იმოქმედებს. ახლახანს შსს-ს ანალიტიკური დეპარტამენტის ხელმძღვანელმა შოთა უტიაშვილმა განაცხადა, რომ “საზოგადოებრივი თავშეყრის ადგილებში, მშვიდ ვითარებაში, ალკოჰოლის, მათ შორის ლუდის სმისთვის მოქალაქეს არავინ დააჯარიმებს.” ეს განცხადებაც ისეთივე ბუნდოვანია, როგორც 171-ე მუხლი. საზოგადოებრივ ადგილებში სპირტიანი სასმელების სმისა ან საზოგადოებრივ ადგილებში მთვრალ მდგომარეობაში ყოფნის მუხლში აშკარად არ წერია, რომ “მშვიდ ვითარებაში” საჯარო ადგილებში დალევა ნებადართულია.:/

შეიძლება ამ საკითხთან დაკავშირებით გამოწვეული პანიკა ცოტა გადაჭარბებულია, მაგრამ, როცა არსებობს ასეთი მუხლი, პოლიციას ყოველთვის ექნება საბაბი დაგაჯარიმოს სიმთვრალისთვის. თანაც კანონიერი!

ჩვენი დროის დინოზავრები _ ორიოდე სიტყვა ძველ ბიჭებზედ

ძირითადად შავი სამოსით იმოსება. აქვს მკაცრი და აგრესიული მზერა. ყოველ 5 წუთში იფურთხება და იგინება დედას. ჯანმრთელობისთვის მავნე ჩვევებიდან სულ მცირე ახასიათებს მწეველობა. ატარებს დანას. პატარა წვრილმანზეც შეიძლება გამოგეკიდოთ და აგიტეხოთ ჩხუბი: მაგალითად თუ “ცუდად” შეხედეთ ან თუ მამრობითი სქესის წარმომადგენელი ხართ და გრძელი თმა გაქვთ. დროის უმეტესობა გაჰყავს ქუჩაში, ძმა-ბიჭების თავშეყრის ადგილზე _ ე.წ. “ბირჟაზე”_ ჩაცუცქულს. ხანდახან სერიოზული საქმეებიც გამოუჩნდება, როგორიცაა მაგალითად ქუჩური გარჩევები ან ჩხუბი. ჩმორებს “აწერს” ფულს ან ნებისმიერ ნივთს რაც მოეწონება. სძულს “ძაღლები”. კარგად იცის, რომ “ნებისმიერი კონფლიქტი უნდა მოგვარდეს პოლიციის ჩაურევლად”. აქვს საუბრის განსაკუთრებული მანერა: ცხვირში ლაპარაკობს და სიტყვებს ხრინწით წარმოთქვამს. უსმენს ძირითადად რეპს. საყვარელი ფილმი _ სავარაუდოდ “ნათლიმამა” ან “ნაიარევი სახე”. “ქურდული გაგება” და ძმა-ბიჭები მისთვის ყველაზე მაღლა დგას. არავითარი სწავლა-განათლება, სამსახური არ აინტერესებს. მოკლედ, მისი სამომავლო პერსპექტივა ნულია. ალბათ მიხვდით, რომ საუბარია ძველ ბიჭზე.

იყო დრო, როცა ქურდული წესები უფრო მეტად ფასობდა ჩვენს საზოგადოებაში, ვიდრე კანონი. როცა ფიქრობდნენ, რომ “აუცილებელია ბიჭმა გაიაროს ქუჩის სკოლა”. ბევრი თავსაც იწონებდა იმით, რომ ახალგაზრდობაში წარმატებით გაიარა ეს სკოლა. მათ შორის პოლიტიკოსებიც. შავ-ბნელ 90-იანებთან შედარებით დღეს ძველი ბიჭების რიხცვმა იკლო. ბევრი მიხვდა, რომ “კაიბიჭობა” სხვა არაფერია თუ არა დროის კარგვა, დისკრიმინაციისა და უკანონობის მხარდაჭერა და უპერსპექტივობა. თუმცა, ქართულ საზოგადოებაში დღემდე არის შემორჩენილი “ძველბიჭური ” გაგება. გაოცებასა და ბრაზს ვერ ვმალავდი, როცა გავიგე, როგორ ხვდებოდნენ ჩემს ერთ მეგობარ მეტალისტ ბიჭს ძველი ბიჭები დანებით და ემუქრებოდნენ, ხოლო როცა მან დახმარებისთვის პოლიციას მიმართა, შემდეგი პასუხი მიიღო ” აბა, ამხელა თმით რომ დადიხარ რა გგონია? თმა შეიჭერი და პრობლემებიც აღარ გექნებაო”; როგორ ცემდა მას მეტროში ხუთი ძველი ბიჭი ისევდაისევ განსხვავებული გარეგნობის გამო, ხალხი კი იდგა და პირიქით აქეზებდა მოძალადეებს “ასე უნდა მისნაირებსო”; როგორ მოუვიდა ჩხუბი უნივერსიტეტში (თსუ-ს მეორე კორპუსში!) და დაცვამ იმ მოტივით გააშველა, რომ “სადმე მოფარებული ადგილი ნახეთ და იქ იჩხუბეთო” 😐

სამწუხაროა, რომ ასეთი ფაქტები დღესაც ხდება, მაგრამ, მე მაინც ვფიქრობ, რომ “ძველბიჭობა” დროის ანაქრონიზმია, რასაც მალე გააცნობიერებს საზოგადოება. ძველი ბიჭების დრო წავიდა, ჩემს თვალში კი ისინი უბრალოდ გოიმები არიან. (მე მაპატიეთ ამ გამოთქმისთვის:დ)