ცხოველთა საერთაშორისო დღე თბილისში

ოთხ ოქტომბერს ცხოველთა საერთაშორისო დღე ცხოველთა დამცველებმა თბილისში საპტოტესტო აქციით აღნიშნეს. აქციის მთავარი მოთხოვნა იყო იმ პირების პასუხისგებაში მიცემა, რომლებიც სასტიკად ეპყრობიან ცხოველებს. გასულ წლებში ასი ათასამდე უპატრონო ძაღლი სასტიკი მეთოდებითაა მოკლული. თბილისის მერიამ მაწანწალა ძაღლების პოპულაციის მართვისა და შემცირების პრობლემის მოგვარება შპს “დებიუტს” გადააბარა. “დებიუტმა” კი ეს პრობლემა ძაღლების დახოცვით გადაჭრა. თანაც მას ამისთვის სამ მილიონამდე ლარი ერგო ბიუჯეტიდან. არსებობს ამის დამადასტურებელი კადრებიც, რომლებიც გადაცემაში “გრიფის გარეშე” გაშუქდა (36-ე წუთიდან).

თუმცა, დღემდე ამ ფაქტთან დაკავშირებით, სამწუხაროდ, არავინ დასჯილა. სისხლის სამართლის 259-ე მუხლის თანახმად  ცხოველისადმი სასტიკი მოპყრობა, რამაც მისი დაღუპვა ან დასახიჩრება გამოიწვია, აგრეთვე ცხოველის წვალება, ისჯება ჯარიმით ან გამასწორებელი სამუშაოთი ვადით ერთ წლამდე. ხოლო ქმედების განმეორების შემთხვევაში – თავისუფლების აღკვეთით ვადით ორ წლამდე. ცხოველთა დამცველმა ორგანიზაციებმა მიმართეს პოლიციას გამოეძიათ ზემოაღნიშნული ფაქტები და დაესაჯათ ცხოველთა მკვლელები, რომლებიც ნათლად ჩანან გადაცემის კადრებში. პასუხად კი ეს წერილი მიიღეს:

აი ასე, მოკლედ და მარტივად: მასალები არ შეიცავს სისხლის სამართლის კანონით გათვალისწინებულ დანაშაულის ნიშნებს და გამოძიების დაწყების საფუძველი არ არსებობსო.

ცხოველებისთვის მაშებით ხერხემლის გადატეხისთვის, ნახევრად ცოცხალი ძაღლების ორმოებში ჩაყრისა და შემდეგ მათზე მჟავის გადასხმისთვის ადამიანებს მილიონებს უხდიან, პოლიცია კი ამაში დანაშაულის ნიშნებს ვერ ხედავს. ესაა ჩვენი სამწუხარო რეალობა. როგორც კი ცხოველთა დაცვაზე მიდგება საუბარი, მაშინვე გამოხტებიან ჭკუის მსწავლებლები: ცხოველებზე ზრუნვას სჯობს გაჭირვებულებს დაეხმაროთო. ჩვენი საზოგადოებისთვის ეს პრობლემა მეასეხარისხოვანია, მაგრამ საბედნიეროდ არსებობენ ადამიანები, ვისაც ეს თემა ადარდებს და არ იშურებს ძალებს ცხოველთა დასაცავად.

აქციის საპატიო მონაწილე

ბავშვების ძალადობა ცხოველებზე

ძალიან ვბრაზდები როცა ეზოში შემდეგ სურათს ვხედავ: ბავშვები ლეკვებსა ან კნუტებს დასდევენ და აწვალებენ, მათი მშობლები კი იქვე სხედან და თითქოს არც არაფერი ხდება, ერთ სიტყვასაც არ ეტყვიან, რომ შეწყვიტონ ცხოველების წვალება. დარწმუნებული ვარ, ბევრი შესწრებიხართ მსგავს სცენას. რატომ უნდა უყურებდე მშვიდი სახით, როგორ ცემს და ურტყამს წიხლებს შენი შვილი პატარა უმწეო არსებას? ეს არსებაც ხომ ისევე განიცდის ტკივილს, როგორც ადამიანი. რატომ არ უნდა გაღელვებდეს საკუთარი შვილის სადისტური დამოკიდებულება ცხოველების მიმართ?

თანაგრძნობის უნარსა და ცხოველების უფლებებს რომ თავი დავანებოთ, ადამიანი, რომელიც აგრესიას ავლენს უმწეო ცხოველის მიმართ, რომელსაც მისთვის არაფერი დაუშავებია, ვერ არის წესრიგში. ესაა პირველი საგანგაშო ნიშანი მომავალში კრიმინალური და ძალადობრივი ქცევისა. მაგალითად, მძიმე დანაშაულისთვის თითქმის ყველა მსჯავრდებული ბავშვობაში ცხოველებს ცუდად ექცეოდა. ბავშვების მხრიდან ცხოველთა წამება ძალადობის დაუსრულებელ ციკლთანაა დაკავშირებული. კვლევების მიხედვით დადგენილია, რომ ბავშვი, რომელიც განიცდის ძალადობას ან არის ძალადობის მოწმე, უფრო მეტადაა მიდრეკილი თავადაც გახდეს აგრესორი და მოძალადე. ბავშვის აგრესიული ქცევა ცხოველების მიმართ შესაძლოა წინასწარმეტყველებდეს მის მომავალ აგრესიულ ქცევაზე ადამიანების მიმართ. ფსიქოლოგები ცხოველებისადმი ცუდ მოპყრობას მიიჩნევენ ანტისოციალური ქცევის საგანგაშო ნიშნად და სხვა ძალადობრივი ქცევების წინასწარგანმსაზღვრელად. ეს არის ფსიქიკური დარღვევის ერთ-ერთი სიმპტომი. დიდი ალბათობით, ბავშვი, რომელიც ძალადობს ცხოველებზე, თავადვეა სახლში ან სკოლაში ძალადობის მსხვერპლი. სამწუხაროდ, ხშირად ეს აგრესია არასწორი აღზრდის შედეგია. მშობლები თავიანთ ურეაქციობას ამგვარ ძალადობაზე შემდეგნაირად ხსნიან: “ჯერ პატარაა და არ ესმის”. არადა სწორედ რომ ბავშვობიდანვე უნდა მოხდეს ამ აგრესიული ქცევის განეიტრალება, რადგან რაც უფრო იზრდება ადამიანი, მით უფრო რთული ხდება ამ პრობლემის მოგვარება. მშობლებმა აუცილებლად უნდა გაარკვიონ, რა არის მიზეზი ბავშვის აგრესიული ქცევისა ცხოველისადმი, აუხსნან რომ ამგვარი ქცევა არ შეიძლება, რომ ცხოველები ცოცხალი არსებები არიან, მათაც აქვთ შეგრძნების უნარი, მათაც აქვთ უფლებები. თუ მაინც ვერ აღმოფხვრიან აგრესიას, უნდა მიმართონ ფსიქოლოგს.

ნუ დახუჭავთ თვალებს ბავშვის მიერ ცხოველის წვალებაზე, ნუ იტყვით, რომ ჯერ პატარაა და არ ესმის .

Animals best friends!

ეს პოსტი მინდა მიუძღვნა ძალიან საყვარელ არსებებს, ჩვენს მეგობრებს – ცხოველებს. ამასწინათ უცხოელი რეჟისორის შაუნ მონსონის ფილმს ვუყურე ცხოველებზე. საინტერესო ფილმი იყო, უსაშინლესი და აღმაშფოთებელი კადრებით. რა სასტიკები ვართ ეს ადამიანები, რა ცუდად ვექცევით ცხოველებს მხოლოდდამხოლოდ იმიტომ, რომ ჩვენი სურვილები დავიკმაყოფილოთ. ამ ფილმის ნახვას ყველა ხორცისმოყვარულ ადამიანს ვურჩევ: რომ ნახავთ, დიდი შანსია იმის, რომ ხორცის ჭამა საერთოდ შეგზიზღდეთ და ვეგეტარიანელი გახდეთ.
ძალიან მიყავრს ცხოველები. ბავშვობიდან მოყოლებული უამრავი ცხოველი მყოლია სახლში და ახლაც მყავს საყვარელი ფისოები 🙂 თუ გამაბრაზა კატამ და თუ დავუყვირებ, მერე სულ იმას ვფიქრობ, ხომ არ ეწყინა-მეთქი და დანაშაულის გამოსყიდვას ვცდილობ 😛 არ მესმის, რატომ უნდა გეზიზღებოდეს ცხოველი. ძალიან ბევრისგან გამიგია შემდეგი ფრაზები: “კატას როგორ უნდა მოეფერო. მაგის ბეწვი რო გადაყლაპო, მოკვდები”, “კატა ეშმაკის ცხოველია” და ა.შ. პატარაობაში მითებს მიყვებოდნენ ხოლმე, როგორ გადაყლაპა ვიღაც ქალმა კატის ბეწვი, მერე როგორ აუვიდა ის ბეწვი ტვინში და ამის შედეგად მოკვდა 😐 ასე მგონია, რომ ვისაც ცხოველები არ უყვარს ფსიქოლოგიური პრობლემები აქვს.
არასდროს დამავიწყდება კადრი ფილმიდან როგორი თვალებით იყურება ნახევრადცოცხალი გატყავებული მელია 😦
არც ჩვენთანაა ცხოველთა დაცვის მხრივ უკეთესი სიტუაცია. (თუნდაც იქიდან გამომდინარე, რა სისასტიკით ექცევიან და კლავენ ქუჩის ძაღლებს) მესმის, რომ საქართველოში ამის გარეშეც უამრავი პრობლემაა, მაგრამ ვიღაცამ ხომ უნდა მიხედოს საწყალ ცხოველებს?