ქვეყანა, სადაც ქალად დაბადებას ქვად ყოფნა ჯობია

იცით ქვეყანა, სადაც ქალად დაბადებას ქვად ყოფნა ჯობია, რადგან ქვა უფრო თავისუფალია აქ, ვიდრე მდედრობითი სქესის წარმომადგენელი? მათ ხმის ამოღების უფლება არ აქვთ, საკუთარ აზრებს ხმამაღლა არასდროს გამოთქვამენ. განა მარტო გარეთ, სახლშიც კი – მხოლოდ მამაკაცებს უნდა უსმინონ! უსიტყვო მორჩილება მათი ცხოვრების წესია. ქალი არავითარ გრძნობებსა და სიყვარულს არ უნდა ამჟღავნებდეს – ეს დანაშაულიც კია, რომლის სასჯელი სიკვდილია. იგი ვალდებულია მთელი ცხოვრება კაცს ემსახუროს – მამას, ძმებს, ცოტა მოგვიანებით კი ოჯახის მიერ შერჩეულ ქმარს. თუნდაც გოგონა სრულწლოვან ასაკს არ იყოს მიღწეული, მისი საქმრო კი საზიზღარი ბერიკაცი იყოს, რომელიც ჭირის დღესავით სძულს, მას სხვა არჩევანი არ აქვს – ოჯახის ნებას უნდა დაემორჩილოს. სახლი ქალის ციხეა. სახლიდან გასვლა, თუნდაც პროდუქტების შესაძენად – მხოლოდ ნაცნობი და ნათესავი მამაკაცის თანხლებითაა შესაძლებელი და აუცილებლად ჩადრით.

http://blogs.ft.com/photo-diary/2013/10/168132/

თალიბანის მმართველობამ, გაუთავებელმა შიდა დაპირისპირებებმა ბოლო მოუღეს ამ ქვეყანას. სახელმწიფოს სხვადასხვა მმართველები ენაცვლებოდნენ ერთმანეთს, ბევრი მათგანი სიცოცხლეს გამოასალმეს. აქ პრეზიდენტიც კი შეიძლება სახალხოდ ცემო, დაასაჭურისო და ჩამოახრჩო (მუჰამედ ნაჯიბულა). თალიბანმა საკუთარი წესები შემოიღო ხელისუფლებაში მოსვლისას (1996 წელს), აკრძალა მუსიკა (დაკვრა და კასეტებით ვაჭრობა), ცეკვა, წვერის გაპარსვა, სურათები (რის გამოც უამრავი სურათიანი წიგნი და გამოსახულებიანი ნივთი განადგურდა), ევროპული ვარცხნილობა… ყველა მოქალაქე ვალდებული იყო ელოცა განსაზღვრულ დროს. შეიქმნა “წესრიგის დამყარებისა და ცოდვათა დაძლევის სამინისტრო”, რომელიც ატარებდა სადამსჯელო ღონისძიებებს ამ წესების დამრღვევთა მიმართ. შემდეგ იყო 11 სექტემბერი: აშშ-ში მომხდარი ტერორისტული აქტებიდან ორი თვის თავზე თალიბანი მმართველობიდან ჩამოაგდეს. მაგრამ არეულობები, მართალია იმ დოზით არა, მაგრამ მაინც გაგრძელდა.

ჩემი მუსიკალური ანგელოზები

ეს პოსტი ორ მუსიკოსზეა, რომელთა მუსიკითაც ამ ბოლო დროს მოვიხიბლე 🙂 ორივე მუსიკოსი ქალია.  მათი ტრეკები ჩემზე ნარკოტიკივით მოქმედებს: როცა ვუსმენ, სხვა სამყაროში ვგრძნობ ხოლმე თავს.

პირველი ბავშვური გარეგნობის, უცნაური ჩაცმულობის, ხან მწვანე-, ხან ლურჯ-, ხან კი ვარდისფერთმიანი გოგონაა სახელად კლერ ბუშე (Claire Boucher). კლერი კანადიდანაა.  მუსიკალურ სფეროში მას Grimes-ის სახელით იცნობენ. კლერის სასცენო სახელი მხატვარ კენ გრაიმსს უკავშირდება, რომელიც უცხოპლანეტელთა შავ-თეთრი ნახატებითაა განთქმული. გრაიმსმა სადებიუტო ალბომი 2010 წელს გამოუშვა. მისი მუსიკა ელექტრონიკის, ინდუსტრიალის, სინთპოპის, ინდი მუსიკისა და კიდევ მრავალი ჟანრის ნაზავია.

კლერი 11 წლის განმავლობაში ბალეტს სწავლობდა, უნივერსიტეტში – ნეირომეცნიერებასა და რუსულ ლიტერატურას. მაგრამ თანდათან ყველა მისი ინტერესი მუსიკამ გადაფარა. ის არამარტო მღერის, სიმღერების ავტორიცაა და ვიდეო კლიპების რეჟისორიც.

მის ბუშეზე დიდი გავლენა ქალმა შემსრულებლებმა და შუა საუკუნეების მუსიკამ მოახდინა. ცდილობს იყოს ვეგეტარიანელი.

პირველად Grimes-ის  “Vanessa” მოვისმინე. მაინცდამაინც კარგი შთაბეჭდილება ვერ მოახდინა ჩემზე: არ მიყვარს “ჭყიპინა”, წვრილხმიანი ვოკალისტები. მერე “Genesis”-ს მოვკარი ყური, ამჯერად მომეწონა. სხვა სიმღერებიც მოვისმინე და მივხვდი, რომ საჩემო მუსიკაა: არაამქვეყნიურობის განცდას რომ გიქმნის და სადღაც ზეცისკენ მიგაქანებს :)) თვითონ კლერიც არაამქვეყნიურ არსებას ჰგავს, ფერადთმიან ანგელოზს.

მეორე ანგელოზი ბრიტანელი ტალია ბარნეტია (Tahliah Barnet). ტალია FKA twigs-ის სახელით მოღვაწეობს. მისი მუსიკაც ასევე რამდენიმე ჟანრის ნაზავია: ელექტრონიკა, პოპი, ტრიპჰოპი, ექსპერიმენტალი … ტალიას, გარდა მუსიკისა, ცეკვაც ეხერხება: ის მოცეკვავის როლში  Jessie J-ის ვიდეო კლიპში “Do it like a dude” გამოჩნდა.

Twigs ამ მომაჯადოებელი სიმღერით გავიცანი და პირველივე მოსმენისთანავე შემიყვარდა:

განსაკუთრებით გზაში მიყვარს FKA twigs-სა და Grimes-ის მოსმენა, ამაღლებულ განწყობაზე მაყენებს ამ ორი განსხვავებული, საინტერესო და კრეატიული ქალის შემოქმედება.

 

ერთგული ქმრები და ბედნიერი ცოლები

სამსახურიდან  სახლში დაბრუნებულ ქმარს წინსაფარმოხვეული ცოლი ეგებება. წუთში გაუწყობს სუფრას. ახალგამომცხვარ ხაჭაპურებს დააგემოვნებინებს. ძილის წინ პერანგს გაუუთოებს მეორე დღისთვის, ტანსაცმელს გაუმზადებს.  ეს სცენა, ერთი შეხედვით ვიღაცისთვის ოჯახური იდილია, სინამდვილეში ერთი დიდი სიყალბეა. ამ სიყალბეს რომ გრძნობ, გული გერევა. მერე რა, რომ ზემოთ ხსენებულ “იდილიაში” ცოლს ქმრის მორჩილი შინამოსამსახურის როლი ენიჭება: მერე რა, რომ საჭმლის დამზადება, სახლის დალაგება, დარეცხვა, ბავშვების მოვლა ოჯახში მხოლოდ ერთ ადამიანს _”სუსტ” სქესს ევალება, მერე რა, რომ ქმარი დროდადრო, როცა ცოლი ბეზრდება, სხვებთან იკმაყოფილებს სექსუალურ მოთხოვნილებებს, და მერე რა რომ, ოჯახის დიასახლისის პატივისცემას ოჯახის თავი უფრო ხშირად სადღეგრძელოებში ავლენს, ვიდრე რეალობაში. მაინც ყველა ბედნიერია. თუ გგონიათ, რომ ახალგაზრდა თაობების ქართულ ოჯახებში საქმე სხვაგვარადაა და მსგავსი რაღაცები აღარ ხდება, ცდებით.

სტერეოტიპები, რომლებიც ყველაზე მეტად მაღიზიანებს

ქართველები ნიჭიერები, მაგრამ ზარმაცები ვართ (პ.ს ზოგადად გამოთქმა “ნიჭიერია, მაგრამ ზარმაცი” :დ)

ქართველის ბუნებაში კანონმორჩილება არ დევს

ლამაზი ქალი სულელია

ქალს უყვარს როცა მამაკაცი უხეშად ეპყრობა

ქალს არ უნდა ენდო

კაცები არ ტირიან

ყველა კაცი (ქალი) ერთნაირია

ქალი ცუდი მძღოლია

ქალის მთავარი ფუნქციაა იყოს კარგი მეუღლე და დედა

რუსი ქალები გიჟდებიან ქართველ კაცებზე

კაცი ქალზე ჭკვიანია (ამას ხშირ შემთხვევაში მოსდევს “აბა, დამისახელე რომელიმე მეცნიერი ქალი”)

კაცს არ უხდება გრძელი თმა, პირსინგი და ა.შ

როკერები სატანისტები არიან

ესაა რაც გამახსენდა. (რომ გამახსენდება კიდევ დავამატებ :დ) თქვენ მიერ შეძულებული სტერეოტიპებიც დაამატეთ კომენტარებში.

პ. ს გილოცავთ ახალ 2012 წელს! გისურვებთ თქვენი სტერეოტიპების მსხვრევას :დ 🙂

“მკვლელი” დედები vs “მკვლელი” მამები

16 წლის ხარ. გაგიჟებით გიყვარდება ყველაზე პოპულარული ბიჭი შენს უბანში. ერთ მშვენიერ დღეს ისიც მოგაქცევს ყურადღებას, გეტყვის რომ ძალიან მოსწონხარ, მოკლედ წყვილი ხდებით. შენს სიხარულს საზღვარი არ აქვს.  ამ ბედნიერ სასიყვარულო ურთიერთობას სექსიც მოყვება, შენთვის პირველი.  გაკვრით გსმენია კონტრაცეპტივების შესახებ და პირველი ინტიმური ურთიერთობის დროს არც შენ და არც შენი გულისსწორს  აზრად არ მოსდის თავის დაცვა.  ამას მოყვება არასასურველი ორსულობა. შენ შოკში ხარ, არ იცი რა უნდა გააკეთო. შენი ბიჭი კი სწრაფად პოულობს გამოსავალს: რადგან თქვენ ჯერ ძალიან ახალგაზრდები ხართ და არ ხართ მზად მსგავსი პასუხისმგებლობსთვის, ის აბორტს გირჩევს. შენც ფიქრობ, რომ სხვა გზა არ გაქვს და მიყვები მის რჩევას.  ამ დღიდან საზოგადოებისთვის ხდები “მკვლელი დედა”.

ის, რაც ყველამ უნდა იცოდეს

ბარგის ჩალაგება ჩემთვის ერთი რუტინული პროცესია. სადმე წასვლამდე რამდენიმე დღით ადრე ვიწყებ იმაზე ფიქრს, რა წავიღო. არ მიყვარს როცა ამ პროცესის დაჩქარებულად წარმართვა მიხდება _ ასეთ შემთხვევაში დიდი შანსია რამე დამრჩეს. თბილისში წამოსვლამდე მე და ჩემი შყვარებული ვწუწუნებდით ბარგს რა ჩაალაგებსო. ამის გაგონებაზე ერთმა ჩვენმა მეგობარმა (მამრობითი სქესის :პ) გაოცებულმა შეყვარებულს ჩემზე მიუთითა: აბა, ეს რისთვის გყავსო. არ გამკვირვებია: ქართველი კაცების დიდი რაოდენობა (ყოველ შემთხვევაში მე ბევრს ვიცნობ) ისეთი ელემენტარული საქმის გასაკეთებლად, როგორიცაა ბარგის ჩალაგება, არასოდეს იწუხებს თავს. ამის გაკეთება ჯერ მათ დედებს აბარიათ, დაქორწინების შემდეგ კი _ ცოლებს. ბარგის ჩალაგება ერთადერთი რამ არაა, რასაც მამრობითი სქესის წარმომადგენლები სხვებს აბარებენ: ლოგინის მილაგება, მაგიდის გაწყობა, ჭამის შემდეგ საკუთარი თეფშის გარეცხვა, საკუთარი ნივთების დალაგება, “ნასკების” ან თუნდაც საცვალის გარეცხვა ქალის “პრეროგატივად” მიიჩნევა.

ვერ ვიტან როცა მაგიდის გაწყობაზე მიდგება საქმე და მამრობითი სქესის წარმომადგენლები დამშეულ თვალებს შემოანათებენ იქ მყოფ ქალებს და მიუხედავად იმისა, რომ სრულიად უსაქმურნი და დასვენებულები არიან ბრძანებას გასცემენ: “აბა, დატრიალდით ახლა!” არადა ეს ზემოთჩამოთვლილი საქმენი არც სპეციფიკურ ცოდნას მოითხოვს და არც განსაკუთრებულ ნიჭს. ელემენტარული რამაა ჭამის შემდეგ მაგიდიდან შენი დაყრილი ნამცეცები გადაწმინდო ან თეფშზე საჭმელი გადმოიღო, რა საჭიროა ამისთვის დამხმარე? მესმის, რომ სასიამოვნოა როცა სხვები გემსახურებიან, მაგრამ მთელი ცხორვება ასეთ უსუსურ მდგომარეობაში ყოფნა გამაღიზიანებელია. არის ელემენტარული რაღაცები, როგორც პირადი ჰიგიენის დაცვაა, რასაც ყველა თვითონ უნდა აკეთებდეს. ვერ წარმომიდგენია, ადამიანი, რომელიც საცვალს ვერ ირეცხავს, როგორ უნდა გახდეს დამოუკიდებელი?

10 ყველაზე ლამაზი სხეული

ბავშვობაში ძალიან მიყვარდა ყველაზე გამორჩეული ადამიანების გამოვლენა: ბევრს ვფიქრობდი ვინ იყო ყველაზე ლამაზი ქალი თუ კაცი, ვინ იყო ყველაზე ჭკვიანი, ვინ იყო ყველაზე ძლიერი… მათ ჩემს გონებაში სხვადასხვა ადგილს მივანიჭებდი სილამაზის, ჭკუისა თუ სიძლიერის მიხედვით და ამგვარად ვქმნიდი ყველაზე ლამაზების, ყველაზე ჭკვიანებისა თუ ყველაზე ძლიერების იერარქიას :დ რამდენიმე დღის წინ ბავშვობისდროინდელმა სურვილმა შემომიტია და ყველაზე ლამაზი სხეულის მქონე ცნობილი ქალის გამოვლენა ვცადე. ლამაზი სხეული თვითშეფასების ამაღლებას უწყობს ხელს, თვითშეფასება კი დაკავშირებულია ბედნიერებასთან. ის, ვისაც ლამაზი სხეული აქვს, უფრო დიდი ალბათობაა, რომ ბედნეირი იქნება. ამიტომაცაა ამდენი თანხა რომ იხარჯება სხეულის სრულყოფაზე. ძალიან დიდი ხანი მოვუდნი ყველაზე ლამაზი სხეულის მფლობელების გამოვლენას, ვცდილობდი რაც შეიძლება ობიექტური ვყოფილიყავი :)) მაშ ასე, გთავაზობთ იმ ბედნიერი ქალების ჩემ ტოპ-ათეულს, ვინც საკუთარი სხეულით დაიკვეხნის 🙂
10. მეგან ფოქსი _ 26 წლის ამერიკელი მსახიობი. სიმაღლე _ 167 სმ, წონა _ 51 კგ.

ბუნებრივი სილამაზე vs ხელოვნური სილამაზე

უკმაყოფილო ხართ თქვენი მკერდის მცირე ზომით? პლასტიკური ქირურგები შეძლებენ მისი ფორმისა და ზომის დახვეწას.
გრძელი და უშნო ცხვირი გაქვთ? ცხვირის რინოპლასტიკა გიშველით.
გაღიზიანებთ ცხიმოვანი ქსოვილები თქვენს სხეულზე? არც დიეტა და არც ვარჯიში გშველით? ლიპოსაქციაა თქვენი მხსნელი.

განსხვავებით წინა საუკუნეებისგან დღეს ადამიანს შეუძლია თავისი სურვილისამებრ შეცვალოს საკუთარი გარეგნობა. ძალიან ბერვი ადამიანი აკრიტიკებს გარეგნობის შეცვლის ხელოვნურ მეთოდს: პლასტიკურ ქირურგიას. ეს მეთოდი ადამიანს ბუნებრიობას ართმევს და მის გარეგნობას ერთფეროვანსა და სტანდარტულს ხდის. პლასტიკური ქირურგიის ცუდი შედეგების დასამოწმებლად ხშირად შემდეგი მაგალითები მოჰყავთ:

ჯექსონი არაერთხელ გამხდარა დაცინვის ობიექტი ცხვირის გამო

56 წლის იტალიელი დიზაინერი დონატელა ვერსაჩე

სილვესტერ სტალონეს დედა ჯეკი სტალონე

მაგრამ, ნუ დაგვავიწყდება, რომ იმ ადამიანთა შორის, რომლებსაც ყველაზე ლამაზებად და სასურველებად მივიჩნევთ, მრავალს გამოუცდია პლასტიკური ქირურგის სკალპელის “გემო”. თუმცა, მათ ამ ნაბიჯის გამო არ მაინცდამაინც არ აკრიტიკებენ _ ოპერაციის გარეშე ბევრად უფრო ლამაზი და ბუნერბივი იყოო.

25 წლის მსახიობი მეგან ფოქსი არაერთი გამოკითხვის შედეგად აღიარეს ერთერთ ყველაზე ლამაზ, სექსუალურ და სასურველ ქალად. თუმცა, სანამ ამ ტიტულებს მოიპოვებდა,მეგანმა რამდენიმე ცვლილებაც მოახდინა საკუთარ გარეგნობაში.

პლასტიკური ქირურგის სტუმრები იყვნენ:

სელმა ჰაიეკი

ნატალი პორტმანი

ანჯელინა ჯოლი, რომელსაც ხშირად “აბრალებენ” ტუჩების დაბერვას. თუმცა, მისი ტუჩები ნამდვილად ბუნებრივია, განსხვავებით ცხვირისგან, რომელიც ოდნავ შეთხელებულია.

სკარლეტ იოჰანსონი

ჟიზელ ბიუნდჰენი

ქეით მოსი

ეშლი სიმფსონი

ნიკოლ კიდმანი

ბლეიქ ლაივლი

კოკო შანელს ეკუთვნის ცნობილი გამონათქვამი “Nature gives you the face you have at twenty; it is up to you to merit the face you have at fifty”. იშვიათია შემთხვევა, როცა ადამიანი არ უვლის საკუთარ თავს და მაინც ისეთი ლამაზი რჩება, როგორც ახალგაზრდობისას იყო. დღეს უამრავი მეთოდი არსებობს სილამაზისა და ახალგაზრდობის შესანარჩუნებლად. მე მივესალმები ჯანსაღი ცხოვრების წესსა და ბუნებრივ მეთოდებს. თუმცა, არის შემთხვევები, როცა ვერაფერი, გარდა პლასტიკური ქირურგიისა, ვერ გიშველის: ცხვირი ვერ დაგიპატარავდება თავისთავად, მშობიარობის შედეგად გაჩენილ სტრიებს ვერანაირი კრემი ან მასაჟი ვერ გააქრობს და ა.შ. პლასტიკური ოპერაციების გამო ადამიანები ერთმანეთს ემსგავსებიან და ერთფეროვანნი ხდებიანო. თუმცა, ჩემი აზრით, ეს დამოკიდებულია იმაზე, რამდენად კარგ სპეციალისტთან გაიკეთე ოპერაცია. მაგალითად, კარგი პლასტიკური ქირურგი ცდილობს შეცვალოს პაციენტის ცხვირი არა სტანდარტული ცხვირით, არამედ ინდივიდუალური მიდგომის საფუძველზე იმით, რაც მოუხდება პაციენტს. ზემოთ მოყვანილი პოპულარული პიროვნებებიდან რომელს ეტყობა, რომ რაიმე სახის ოპერაცია აქვს გაკეთებული, თუკი წინანდელ ფოტოს არ შევადარებთ?

ბუნებრივობის დამცველებსა და ხელოვნურობის მოძულეთ ისიც უნდა ახსოვდეთ, რომ ადამიანის დაბერებაც ბუნერბივი პროცესია. მაშინ ნუ შეებრძოლებიან ამ პროცესს: ნუ წაისვამენ ნაოჭების საწინააღმდეგო კრემებს, ნუ გაიკეთებენ წარბების კორექციას, საერთოდ იარონ “ბანჯგვლიანებმა”, გაჭაღარავდნენ, გამელოტდნენ, მაკიაჯსაც ნუ იხმარენ და ნურც სუნამოებს დაისხამენ: სხეულის ბუნებრივი სუნით დაკმაყოფილდნენ!

მცირე საყვედური ქართველ მამებს :)

ამასწინათ უცხოეთში მყოფი მეგობარი მიყვებოდა როგორ აძინებს თავის ორი წლის შვილს: ჯერ ერთ ჭიქა რძეს ასმევს, აბანავებს, კბილებს უხეხავს, პიჟამოს აცმევს, ლოგინში აწვენს დათუჩასთან ერთად, აკოცებს და ღამემშვიდობისას ეუბნება. ერთი საყვარელი ძილისწინა რიტუალია მოკლედ 🙂 რა კარგი მამა ყოფილხარ, შენს შვილს გაუმართლა-მეთქი,_ ვუთხარი. რას ამბობ, ეს ხომ იგივეა რომ გითხრან, რა კარგი ქმარი ხარ შენს ცოლს ყოველდღე რომ არ ცემო. შეიძლება ასეთი ქცევა და ზრუნვა შვილზე მართლაც ელემენტარული იყოს. თუმცა, საქართველოში რომ ასე არ არის და მამებს შვილებთან (მცირეწლოვნებს ვგულისხმობ) უფრო დისტანციური დამოკიდებულება რომ აქვთ, ეგეც ხომ ნათელია. მიიჩნევა, რომ ბავშვის ჩაცმა, ბანაობა, მისთვის პამპერსების გამოცვლა, დაძინება, ჭმევა (თუ ჭამა?) დედის საქმეა. მამის ფუნქცია კი ოჯახში ფულის შემოტანით შემოიფარგლება. ერთი-ორჯერ შვილს თავზე ხელი თუ გადაუსვა, ეგეც საკმარისია. თუ არ მეთანხმებით,თქვენ თავს კითხეთ: რამდენად ხშირად გაბანავებდათ მამა? რამდენად ხშირად გიცვლიდათ პამპერსებს? გაძინებდათ? გეთამაშებოდათ? გასეირნებდათ? გიკეთებდათ საჭმელს და გაჭმევდათ?გიკითხავდათ ზღაპრებს ძილის წინ ან გიმღეროდათ? დაყავდით ბაღში? მცირე გამოკითხვა ჩავატარე ჩემს მეგობრებში და ამ კითხვებზე უმეტესწილად უარყოფითი პასუხი მივიღე.

არ ვიცი, რისი ბრალია ეს, მამებს უტყდებათ მსგავსი ქცევები (თუნდაც პამპერსის გამოცვლა შვილისთვის), ეზარებათ, დრო არ რჩებათ თუ უბრალოდ ფიქრობენ, რომ ეს მათი საქმე არაა? მე მაინც ვფიქრობ, რომ ასეთ დამოკიდებულებას სტერეოტიპები იწვევენ. თუმცა, უნდა აღვნიშნო, რომ ჩემი დაკვირვებით, წინა წლებთან შედარებით სიტუაცია შეიცვალა: ახლა ბევრად უფრო ხშირად დაინახავთ პარკებში შვილთან მოსეირნე ან მოთამაშე მამებს. ნაცნობებშიც უფრო მეტად მოიძებნებიან მზრუნველი და ყურადღებიანი ახალგაზრდა მამიკოები : )

ჩემი აზრით, ქალიც და მამაკაციც თანაბრად უნდა იყოს ჩართული ბავშვის აღზრდაში. მხოლოდ გენდერული თანასწორობის გამო არა, რა თქმა უნდა. პირველ რიგში შვილის გამო _ სრულყოფილ პიროვნებად რომ ჩამოყალიბდეს და კიდევ, თავისუფალი იყოს გენდერული სტერეოტიპებისგან. ცოლისთვისაც დიდი მხარდაჭერაა, როცა ხედავს როგორ უვლის შვილს მისი ქმარი. ასე, რომ მე მიყვარს მზრუნველი მამიკოები! :))

იქ არ მოხვდით

მე არ ვიტრიალებ სამზარეულოში ციბრუტივით, სულაც არ მაინტერესებს რუტინული საოჯახო საქმეები…

მე არ გავრეცხავ ქმრის “ნასკებს”, ან მხოლოდ იმ შემთხვევაში, თუ თვითონაც თანახმა იქნება ჩემი “ნაკსების” გარეცხვაზე…

მე არ დაველოდები ქმარს გვიანობამდე და არ შევეხვეწები ტელეფონით “მალე მოდი –მეთქი”. ამის ნაცვლად წავალ სადმე კარგ წვეულებაზე და ქმარზე გვიან დავბრუნდები სახლში…

ქმარს არ გავუბურღავ ტვინს თხოვნებით “ბევრი არ დალიო”: მასზე ორჯერ მეტს დავლევ, ისე რომ მის ინტერესებში უფრო შედიოდეს ჩემზე ნაკლების დალევა.

არცერთი კაცის ღალატს არ გავამართლებ ფრაზით, რომ “ბოლო–ბოლო კაცია”.

არ ჩავიცვამ მაღალქუსლიან ფეხსაცმელსა და მოკლე კაბას მხოლოდდამხოლოდ იმიტომ, რომ ვიღაცას თავი მოვაწონო.

მე არ დაველაპარაკები შეყვარებულს (ქმარს, ბოიფრენდეს, გულისსწორს…) დაყენებული სექსუალური ხმით და არასოდეს მოვისაყვარლებ თავს.

ჩემგან ვერ მოისმენთ ფრაზას “ყველა კაცი ერთნაირია” ან “ქალს არ უნდა ენდო”. ნურც ჩემთან საუბარში გამოიყენებთ მსგავს სულელურ წინადებებს. 🙂

და კიდევ ვინ მოსთვლის რამდენ რამეს არ ვიზამ. უბრალოდ ახლა არ მახსენდება.(ჩავასწორებ პოსტს როცა გავიხსენებ 🙂 )

მე ვერ გავამართლებ თქვენს გენდერულ სტერეოტიპებს.

როცა ნომერი ეშლებათ და ჩემთან სახლში ხვდებიან დარეკვისას, დედაჩემი აქცენტით და ძალიან სასაცილოდ ეუბნება ხოლმე “ტკვენ იკ არ მოხვდიტ”. ხოდა ასე, რომ sorry, მაგრამ თქვენ იქ არ მოხვდით!